Cause you're not the One

همینطور که زمان میگذره، بیشتر فهمیدم که قلب راه خودشو میره و بعدش واقعا هیچ چیزی مهم نیست. تویِ این دنیا خیلی چیزا هستن که خارج از کنترل ما اتفاق میفتن. اما این زندگیِ ماست. دستِ ما نیست و زندگی ماست و اتفاقا دنیا همیشه همینقدر احمقانه می چرخه. ما میترسیم و هیچ وقت هیچ راهِ دوری رو نمیریم چون شاید درست نباشه. شاید ما اون آدمِ درست نباشیم و به قولِ کیت: من از صبر کردن برای درست بودن خسته شدم. مگه چقدر زندگی میکنم؟ اصلا کی تعیین میکنه درست و غلط چیه؟

Hung myself in this mess filled with thorns

  " من از خودم میترسم. چون میدونم تو واقعی هستی، تمامِ گرمایِ تو واقعیه و من گرمم نمیشه هیچ وقت. نمیتونم بهت نزدیک تر بشم چون اسمی ندارم که تو صداش کنی، چیزایی هست که قایمشون کردم تا تو هیچ وقت نبینیشون، چون بهت دروغ میگم تا بتونم ببینمت. چون هیچ چیزِ خوبی ندارم که بهت بدم. ازینکه تو منو ببینی، منو پیدا کنی و بشناسی و بری میترسم. اما این دیواری که دورِ خودم ساختم، سنگینه. و سرده. و من هنوز تو رو میخوام. "